3 juli 2018: Vale de Parra

Blauwe lucht, geen wolkje te verkennen! We plannen een lui dagje vandaag. Vanmorgen eerst even naar de  padaria hier om de hoek voor brood. En wasdag want we zitten zo langzaam aan door de T-shirts heen. €5  voor een machine is nu niet spotgoedkoop maar het is intussen wat veel geworden om het allemaal met de hand te doen. Na een dik uur kunnen we alles open hangen en met de zon en een zwoel briesje erbij is het een half uurtje later al droog.

Het is weer een zeer hete dag en ideaal om een beetje te zonnen en een duik in het zwembad te nemen ter verfrissing.

De hondjes moeten natuurlijk ook af en toe eens uitgelaten worden en we plannen dus toch maar een kort wandelingetje.

We proberen via het grote golfveld de zee te bereiken maar helaas, net als gisteren is alles ook aan deze zijde ingepalmd door grote resorts en kom je niet in de buurt van de kust!

Een troostprijs bij het cafeetje met de supervriendelijke man dan maar! Hij biedt nu spontaan een kom agua aan voor de càes en blijft er even bij om te zien of ze echt wel genoeg hebben. De man praat nauwelijks Engels of een andere taal, wij nauwelijks Portugees maar toch ontstaat er een manier van converseren. We drinken een heerlijke frisse pint: à sua saúde!

Op de CP praten we nog wat met de andere Belgen die hier ook staan. Ook zij gaan enkel nog voor een drietal maanden per jaar terug naar België. De rest van het jaar wonen ze gewoon hier in hun camper! Bij hen moeten we zijn voor nog wat tips over de buurt.

Naast ons staat een oude haast weggeroeste camper. Er woont een Duits vrouwtje in samen met haar poes en haar hondje. Waarschijnlijk een schat van een mens maar als je haar aan de praat krijgt raak je er nooit meer vanaf.

Je hoort haar van verre aankomen, met een hoog stemmetje roepend en kwebbelend tegen haar hond en haar poes die ze ook uitlaat. Ze denkt de meest gehoorzame hond te hebben maar het beest luistert van geen kanten. Dus moet ze telkens weer terug om het hondje te zoeken. Terwijl ze weer iedereen met hoog stemmetje verwittigd dat ze eraan komt duikt iedereen weer achter zijn boek of in de camper. Onze honden moeten haar niet, omwille van de poes, omwille van het ongehoorzame keffertje en al helemaal omwille van haar opdringerige hoge stemmetje en haar pogingen om contact met hen te leggen terwijl ze een POES aan de leiband heeft. Rudy zei haar gisteren dat onze honden poezen opeten maar ik vrees dat ze blijft geloven in wereldvrede tussen honden en katten! We noemen haar het gekke vrouwtje en hoewel ik best eens een babbeltje wil slagen met haar durf ik het niet aan. Onze overburen hebben haar gisteren meer dan twee uur aan de praat gehad.