27 juni 2018: Pêra

De nachten zijn gelukkig niet zo heet als de dagen en we kunnen zalig slapen. Vanmorgen even broodjes halen bij de receptie voor het ontbijt. Ze worden hier zelf gebakken! Al snel zijn we klaar voor een ontdekkingstochtje door de omgeving hier. Verderop is het dorp en daar willen we wel eens gaan kijken. Onderweg lopen we voor de verandering eens tussen de vijgenbomen.

Het dorpje zelf stelt echter niet veel voor.

Veel restaurants en café’s, ze hebben wel een overdekte markt, een bank een kerk en een apotheek. Die laatste hebben we nodig want we hebben nog steeds jeuk van de muggenbeten die we opgelopen hebben in Sao Bartholomeu de Messines. Nog even de plaatselijke horeca sponsoren en weer naar Mikki!

Terug thuis eten we iets kleins, veel honger heb je niet met deze hitte. En dan gaan we het zwembad maar eens uittesten, de hondjes maken we wijs dat we gaan douchen. Ze mogen uiteraard niet mee en het woord “zwemmen” mag zeker niet uitgesproken worden of ze worden gek! Het zwembad is heerlijk, prachtig aangelegd tussen de planten, bloemen en keramiek.

Alles is hier prachtig aangelegd en achter elke hoek vind je weer iets nieuws. Een kruidentuin, een fruittuintje, een kippenren en duiventil met prachtige witte tortelduiven en ja, ook wel eens een zwerfhond die hier hoopt wat eten te krijgen. Jammer genoeg zijn ze doodsbang, ze worden ook overal weggejaagd en niet altijd op de aardigste manier. Blacky is er hier één van. Hij loopt al maanden rond op de CP, komt altijd heel nieuwsgierig kijken en doet geen vlieg kwaad. Als je echter te dichtbij komt rent hij weg. Hij kreeg zijn naam hier en iedereen noemt hem zo. Ik blijf het moeilijk vinden, de zwerfhonden. Moest ik hier wonen zou ik er al een tiental geadopteerd hebben denk ik.

We lopen nog even langs bij het keramiekatelier. Heerlijk moet het zijn om hier te mogen werken en mijn handen jeuken!

Toch nog even iets fris binnen halen in de bar met zicht op zwembad!