6 juni 2017: Moncarapacho

Beetje wind vannacht maar we hebben het al erger gehad. We meten bij het ochtendgloren al 25° dus dit beloofd een hete dag te worden. Wandelen moeten we dus in de ochtend of de avond doen. Na het ontbijt vertrekken we al. Onderweg komen we een Nederlandse dame tegen die ons uitlegt hoe prachtig je hier kan wandelen en we proberen een beetje te onthouden hoe we moeten lopen. Rechts, dan weer rechts en terug rechts en dan kom je wel weer ergens in het dorpje uit. Kan niet moeilijk zijn. Prachtige uitzichten hebben we inderdaad onderweg.

De derde keer rechts stoten we op een “privé” bordje. De eigenaar van dit bordje loopt er gelukkig nog naast en we krijgen een hele lange Portugese uitleg van de reden van deze bordjes maar we mogen wel doorlopen. We onthouden dat deze er staan om te voorkomen dat auto’s, moto’s en VW-busjes (ja dat zei hij echt) hier door komen gereden. De rest hebben we niet begrepen. Altijd rechtdoor komen we wel in Moncarapacho uit! Niet dus, de boer heeft de paden ook omgeploegd en we besluiten toch maar om te keren en de normale weg terug te volgen. Moe en vooral zeer dorstig komen we weer op de CP.

Middageten doen we in het dorp. Goedkoop en heel lekker bij Tappa’s & drinks. Onder de hete zon slenteren we terug naar onze sinaasappelgaard. Platte rust voor de rest van de dag wegens te heet!

Tegen de avond wagen we ons toch aan nog een wandelingetje van de Nederlandse dame. De andere kant op via een Romeinse weg, beetje de hoogte in en met prachtige vergezichten tot over de zee! Een half uurtje zei ze. Wij doen er bijna een uur over, misschien omdat we zo genieten van de prachtige natuur en omgeving.

Onderweg zien we in de verte de helblauwe kust. Overal blaffen honden, soms ook honden zonder eigenaar en dat maakt ons toch een beetje triest. Het is al beter dan 3 jaar geleden maar toch nog steeds een groot probleem.

De avond ronden we af in de luie zetel voor de camper, eerlijk nagenietend…