10 juni 2017: Sao Bartolomeu de Messines

Alweer volle zon, het wordt hier steeds warmer. Gelukkig hebben we regelmatig een briesje zodat het toch best vol te houden is. Vanmorgen zagen we dat Zorah een beetje hinkte. Bij controle zagen we dat de kussentjes van haar beide voorpootjes open liggen. De combinatie van warmte, water ravotten en veel scherp grint op de wandelingen hebben haar de das om gedaan. Ze blijkt toch wel behoorlijk pijn te hebben. Ik doorzoek de camper en met een paar vaatdoeken en een stukje deurmat knutsel ik de allerschattigste laarsjes voor haar in elkaar. Zorah is eerst wat onwennig maar daarna zo blij als een kind als ze ontdekt dat ze weer kan lopen zonder pijn. Goed, ze zitten niet helemaal als gegoten en er zijn nog wat aanpassingen te doen maar ze zijn wel helemaal handmade, met de hand genaaid en met veel liefde in elkaar gezet. Intussen hebben we van André al een zalfje gekregen en tegen de avond durft Zorah voorzichtig al een paar stapjes te zetten. Wandelen zit er voorlopig niet in maar met haar laarsjes kan ze toch even tot buiten de CP voor de sanitaire behoeften.

Als ik met Lu Kai toch even een ommetje maak tot aan de rivier voor een beetje verfrissing blijft ze een beetje verdrietig achter. Wij brengen de dag noodgedwongen ook heel rustig door. Beetje slenteren van zon naar schaduw en weer terug. Even een babbeltje met onze superlieve Engelse camperburen, beetje eten maken en verorberen, afwasje en weer van zon naar schaduw en omgekeerd…. We hebben al slechtere tijden gehad!