22 juni 2018: Sao Bartolomeu de Messines

Alweer wat bewolking bij het opstaan maar tegen een uurtje of 8 trekt alles weer mooi open!

Tijd voor weer een wandeling, omwille van de hoge temperaturen kiezen we er ééntje van een dikke 5 kilometer: de-verkenning-van-de-dorpjes-in-de-omgeving”. 

Het eerste dorpje dat we tegenkomen geeft ons al de kans om iets te drinken in een locaal cafeetje. Meer “local” dan dit gaan we het niet vinden, een paar mannen op leeftijd kaarten in de schaduw met de nodige woordenwisselingen. We worden even bekeken en vooral Zorah-met-de-schoentjes wekt hier en daar een lachbui op. We leggen toch maar even uit dat het uit noodzaak is, niet voor de lol!

Wat later stappen we weer door de prachtige omgeving en kleine, soms heel kleine dorpjes.

Onderweg komen we een oud vrouwtje tegen. Ze vindt ons, toeristen, wel erg interessant en doet een hele uitleg waar we weinig van verstaan. We vangen iets op over de ribeira waar de honden kunnen zwemmen, over de zon en dat we ons daartegen wat meer moeten beschermen en nog wat meer. Onderweg passeren we haar kleine, wat verkommerde huisje en ze doet teken dat we moeten wachten op haar. Ze haalt haar eigen kleine hondje en loopt nog een stukje, zeeeeeer langzaam maar constant tetterend met ons mee tot de rivier. Daar snappen we wat ze wil zeggen. Haar hondje wil niet zwemmen en ze hoopt dat Zorah en Lu Kai het haar willen leren. Er komen nog wat honden uit de buurt aangelopen die ook komen zwemmen maar het kleine hondje blijft veilig aan de kant. We nemen afscheid van het lieve vrouwtje met toch wat spijt dat we de taal zo slecht beheersen. Wat fijne lieve mensen wonen er hier toch.